De knopen worden nu snel doorgehakt

Vorige blogbericht geschreven vol ongeduld en om mijn frustratie van me af te schrijven. Wat duurt dit allemaal ongelooflijk lang. Maar er komt nu vaart in. De bank en de belastingdienst stemmen in met het voorstel tot accoord. Dat waren de belangrijkste hobbels. Wat me echter wel tegenvalt is de hoogte van de belasting. We hebben het afgecheckt en het is gebaseerd op een herberekening die hoger uitvalt.

De curator werpt zich nu ook op als schuldeiser. Om en nabij de€ 6.000,- dat lijkt op  Moscowicz tarieven , zonder de kwaliteit en adequaatheid die daar bijhoort. Wettelijk klopt het natuurlijk, maar het bedrag vind ik waanzinnig hoog voor de wijze waarop die rol vervuld is. Zo komt op de lening van mijn auto nu toch een kleine restschuld na verkoop. Ik had de curator in een vroeg stadium gewezen op het feit dat

Alle verloven ingetrokken

Ik weet dat de bureaucratie haar eigen dynamiek heeft.
Ik weet dat ik slechts een zandkorreltje ben op het strand van dit universum.
Ik weet dat ik mij lijdzaam moet schikken in de beslissingen die anderen over mij nemen.
Ik weet dat bescheidenheid de mens siert.
Ik weet dat het economisch tij tegenzit, maar dat er altijd kansen zijn.
Ik weet dat ik een van de vele dossiers op een stapel ben.

Als ik allemaal opsomde wat ik allemaal weet van het leven, dan kan ik nog wel even doorgaan.