Toon wilskracht

5 uur 23

Ik word wakker en kijk op de wekker. Ik had het gevoel vast te slapen, maar het is nog lang geen zeven uur. Ik zet de tv aan en kijk naar een film over de onmogelijke liefde van een romantische Engelse dichter. Van dichten kon hij niet leven, dus kon hij ook zijn geliefde niet trouwen.  Ik doezel wat. Om kwart voor zeven zet ik de wekker uit en kijk naar het RTL journaal en vervolgens naar teletekst en het NOS journaal.

7 uur 15
Ik sta op en trek schone kleren aan. Ook voor een rechter geldt immers, 'er is maar één kans voor een eerste indruk.' Ik laat de hond uit, maak mijn ontbijt klaar en blader door de krant. Ik poets mijn tanden en zeg W. gedag.

8 uur 25

Ik stop bij de bank en ik neem met twee pasjes ons laatste geld op. Deze

I'm proud to be bankrupt

Ik had zin om vanavond iets heel anders te doen door naar en bijeenkomst te gaan. W. is bij vlagen echter knap nerveus. Ik heb dus besloten op haar verzoek om thuis te blijven. Ik voel zelf de spanning natuurlijk ook, maar ik merk toch dat ik me steeds meer begin te vereenzelvigen met de situatie. We hebben een lijn uitgezet en die geeft voor de time being enigszins richting aan en houvast. Maar het is net al in de oorlog: Als de eerste kogels afgevuurd worden is de uitgedachte strategie meteen achterhaald. Alert blijven en anticiperen naar bewind van zaken. 

De juiste man op het verkeerde moment
Als ik het bekende fasemodel van rouwverwerking van Elisabeth Kübler-Ross er bij pak (ontkenning, woede, marchanderen, verdriet/depressie, aanvaarding) dan zit ik nu

Tranen, tranen, tranen

Failliet gaan, een kwestie van heftige emoties en onzekerheid. Krijg ik een meedenkende curator of een ijskoude saneerder? Hoe zit het eigenlijk met mijn pensioenopbouw uit de tijd dat ik werknemer was? Moet ik meteen mijn activiteiten staken met mijn bedrijf als ik failliet wordt verklaard? het valt me op dat er weinig informatie op internet is te vinden over situaties waarin je zelf het initiatief neemt.
 
Witte boorden
Mijn onzekerheid is wel toegenomen. Ik roep altijd in mijn projecten dat 'problemen kansen zijn in werkkleding.' Maar ik loop in dit proces vooral tegen afstandelijke witte boorden aan. Ik heb een betrokken vriend J die me met raad en daad en morele support bijstaat, anders zou ik me aan de wolven overgeleverd voelen.
Ik stel me zelf nog steeds verantwoordelijk voor de positie waar ik in terecht ben gekomen. Ik had betere acquisitie moeten doen. Maar het speelveld is door de crisis wel erg moeilijk geworden en privébesognes maakten dat ik een periode futloos opereerde. Er kwam iets

Hoe vertel ik het mijn familie

Gisterenavond, eigenlijk gisterennacht, een mailtje gestuurd aan mijn naaste familie. Die moeten toch ook weten hoe ik er voor sta. Lang leve internet, voor zoiets is een mail toch een handig middel. Je ordent je gedachten, en schrijft bondig op wat er aan de hand is. Ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ondertussen ligt mijn moeder zo goed als op sterven. Alleen nog drinken, pijnstillers en veel slapen. De verzorging zit er bovenop en we krijgen bericht wanneer het van belang is er permanent te zijn. Ik heb mijn familie met klem gevraagd niets te melden van mijn situatie. Voor mezelf werken in relatie tot mijn moeder is altijd een vervelend gevoel voor mij geweest. Ik ben altijd het jongste kind gebleven en in haar hang

Failliet gaan is een achtbaan

Failliet gaan is als een achtbaan. Dan weer emoties, dan weer overdenkingen, dan weer dingen parkeren, dan weer snel knopen doorhakken en afwegingen maken en besluiten nemen. Het lijkt wel ondernemen ;-)
Ik realiseer me dat ik me in mijn positie als ondernemer teveel heb laten domineren door mijn ergernis over deze samenleving. Die ergernis en de daaruit voortkomende veranderingsdrang, loopt me te vaak voor de voeten en trekt me in een keurslijf waarin ik de lat voor mezelf altijd te hoog leg. Maar het hoort bij mij, het maakt me ook tot wie ik ben. In mijn half uurtje per dag dat ik mezelf gun om iets prikkelends te schrijven, heb ik vandaag een briefje aan de krant geschreven. Het gaat altijd over iets dat me opvalt of dat me stoort, dat zowel

Hier en nu, hier en nu, hier en nu!

Met terugwerkende kracht een kutdag. Een knallende ruzie vanavond met mijn partner. Failliet gaan geeft spanningen en daarin kom je elkaar soms keihard tegen. Een verkeerd woord, een verkeerde interpretatie en de poppen zijn aan het dansen. Zij tobt al ruim een jaar met haar gezondheid en is daardoor aan huis gekluisterd. Dat kan en zal ik haar natuurlijk nooit verwijten, maar het beklemt me af en toe vreselijk en maakt me soms futloos. Ik heb mijn sluipende gevoel uitgesproken dat ik steeds meer het laatste lijntje naar de buitenwereld lijk te worden. Ik ben mijn onbevangenheid kwijt geraakt: ik vul daardoor dingen in die er niet zijn, of houdt onbewust rekening met de situatie. Ik ben gewoon gestresst. Uiteindelijk was het een verhelderend

even recupereren

Nu het faillissementsproces in gang is gezet geeft het voor korte tijd ook even rust, hoewel de druk natuurlijk blijft. Ik was gisterenavond helemaal leeg, ik voelde me onstabiel.
Ik trek de conclusie dat ik slecht voor mezelf gezorgd heb. Ik probeer al drie dagen een afspraak met mijn huisarts te maken voor een check up, maar of de duvel er mee speelt,  net iedere keer als ik bel, sta ik op het punt om iets anders te doen. De assistente is steeds even niet bereikbaar vanwege een handeling die ze verricht. Ik had het geduld niet om te wachten. Vanmiddag kreeg ik weer een bandje te horen, de praktijk was woensdagmiddag gesloten. Ik ga te weinig

De knoop doorgehakt.

Ik had het formulier van de site van de rechtbank gedownload waarin ik mijn eigen faillissement aan kon vragen. Het lag op de keukentafel. Opeens waren daar de tranen. De erkenning bij het invulritueel dan het zo niet langer kon. Zeven jaar van vallen en opstaan trokken aan me voorbij.
Maar er is geen weg meer terug. Ondernemen betekent de realiteit onder ogen zien. Droombeelden, verklaringen, excuses, het is onbelangrijk. Uiteindelijk wordt alles gereduceerd tot een optel- en aftrek som. Je kunt je schulden niet meer betalen, de stekker moet er uit.

Voortvarend aan de slag

Ik stap maandagmorgen op de fiets en haal bij de afdeling burgerzaken een uittreksel van de gemeentelijke