Ik realiseer me dat ik me in mijn positie als ondernemer teveel heb laten domineren door mijn ergernis over deze samenleving. Die ergernis en de daaruit voortkomende veranderingsdrang, loopt me te vaak voor de voeten en trekt me in een keurslijf waarin ik de lat voor mezelf altijd te hoog leg. Maar het hoort bij mij, het maakt me ook tot wie ik ben. In mijn half uurtje per dag dat ik mezelf gun om iets prikkelends te schrijven, heb ik vandaag een briefje aan de krant geschreven. Het gaat altijd over iets dat me opvalt of dat me stoort, dat zowel
schuurt maar ook tot een glimlach leidt. Ik ben benieuwd of ze hem plaatsen. Heel vaak wel, en ik heb in de loop der jaren zonder het te beseffen, een fanclub in mijn woonplaats opgebouwd en die mag ik natuurlijk niet teleurstellen: het is maar een faillissement dat ik doormaak ;-).
Focussen
Maar het woord van vandaag is: focussen, focussen focussen.
Ik ben soms bijna letterlijk het graf in geprezen voor projecten die ik heb uitgevoerd. Maar dan nog voldeden ze niet aan de norm die ik zelf gesteld heb. Op den duur zwem je zo in je eigen fuik. Ik durf mezelf wel maatschappelijk ondernemer te noemen, maar dat maakt me ook te kritisch in de keuzen die ik maak. Routine is de gesel van mijn geest.
Ik heb ooit een beroepentest gedaan en daaruit kwam het profiel van een kunstenaar, een predikant en een creatieve advocaat. Ik ben in mijn ideeën altijd een optimist en verword het meeslepend, maar ik wil ook altijd alles opnieuw uitvinden en uitdokteren om het uniek te maken. Maar op het laatst ben ik alleen nog maar aan het uitdokteren en dan verlies ik het contact met mijn werkelijkheid: geld verdienen. Focussen, focussen, focussen!
Zak!
Ik was op dreef vanmorgen bij het maken van een nieuwe tekst voor mijn website. iedere drie maanden op de schop had ik me voorgenomen en daar houd ik aan vast. W. kwam binnen op mijn kantoor en vroeg me iets en ik snauwde haar af omdat ik afgeleid was. Daar hadden we het Godverdomme gisteren over gehad. Ze hield zich in, en stelde rustig haar vraag. Ik zat een minuut gestresst voor mezelf uit te kijken. Mijn handen trilden en ik herpakte mezelf en gaf haar rustig het antwoord waarom ze vroeg. Even later liep ze huilend naar boven. 'Zak!' dacht ik van mezelf.
De bank mag zich vast zorgen gaan maken
Ook contact gehad met de woningcorporatie. Ze gaan respectvol en meedenkend met ons om. We kijken uit naar een kleiner goedkoper huis. Hij had ook al voor ons gezocht naar een goedkopere gecombineerd kantoor en bedrijfswoning. Die hebben ze wel, maar zijn niet op dit moment niet beschikbaar.Ik heb gezegd dat ik even wil wachten op de curator over het vervolg. Ik wil immers een doorstart maken en misschien bekijkt hij/zij het zonniger. Ik legde hem uit dat ik ben vastgelopen op de bank bij het vinden van een oplossing. Allereerst vinden ze me te klein om face to face een gesprek met me aan te gaan en reduceerden ze me daarmee tot een dossier. Vervolgens blokkeren ze iedere poging om te komen tot een oplossing met een snauwend en wantrouwend antwoord door de telefoon van de incasso afdeling. Ik leg de man van de corporatie uit dat je het kennelijk niet gebruikelijk is om over je eigen shit te onderhandelen. Jij bent de onderliggende partij en dat wil men je graag laten voelen.
Hij begrijpt wat ik bedoel en we spreken af om contact te houden.
Ik neem me voor om de komende vijf jaar op de puinhopen van nu een sprankelend en gezond nieuw bedrijf te bouwen. Maar ik heb het geheugen van een olifant. Die bank waarvan je de naam mag raden werd gered met 30 miljard van Wouter Bos vanwege haar eigen wanbeleid. Het lijkt me getergd door zoveel bancaire arrogantie een leuke nieuwe hobby om naast mijn gefocus op mijn bedrijf een maatschappelijk breed gedragen vijandige overname te organiseren om er een echte Volksbank van te maken: maatschappelijk actief, winstgevend, mensgericht en met de poten in de modder van de samenleving. Maar de eerste vijf jaar even niet want ik had toch net besloten om me te focussen.
Amputatie
Met vriendin en collega G. gebeld vanmiddag over mijn situatie. We gaan samen een project doen, maar dat is nog ongewis. Ik heb hier in huis nog wat bedrijfsmiddelen staan die van ons beiden zijn. Voor de zekerheid breng ik die nu bij haar.Mijn zoon had na zijn verhuizing hier ook nog de nodige spullen staan die naar zijn nieuwe huis toe moesten. Ik heb ze vanmiddag gebracht. ik maakte een grapje. 'Ik ga helemaal niet failliet hoor, ik zocht een goede aanleiding om deze spullen eindelijk bij jou te krijgen.' We lachten samen. Ik zie dat hij zich zorgen maakt om mij en zijn moeder. 'Godverdomme!' dat wil ik niet. Het is maar geld.
Maar toen ik met G. belde brak voor even bijna mijn stem als ik aan mijn boeken denk. Als die in de verkoop gaan voelt dat als het amputeren van mijn armen en benen.
Later relativeer ik alles weer asl ik probeer op afstand naar de situatie te kijken.
Auditie
L. gesproken, de gezelschapsdame die ik voor mijn steeds slechter wordende moeder geregeld heb. Dat geeft even rust. Ik heb haar gezegd dat ze daar een talent voor heeft en daar meer mee moet doen.
Twee andere partners waarmee ik samenwerk reageren enthousiast op een idee voor een project dat we op korte termijn willen en kunnen vermarkten.
Ik ga morgen verder met mijn website. Dinsdag wil ik hem gewijzigd in de lucht hebben terwijl ik hem voorlopig misschien wel beter uit de lucht kan halen.
Maar ik wil in het ritme van ideeën en doelstellingen blijven. Ik slaag er steeds beter in om een constante stroom kijkers naar mijn website te leiden. Vanavond op de bank gehangen en naar een talentenshow gekeken.
Dinsdagmorgen ga ik mijn auditie doen voor de rechtbank. Ik ben er helemaal klaar voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten