Hier en nu, hier en nu, hier en nu!

Met terugwerkende kracht een kutdag. Een knallende ruzie vanavond met mijn partner. Failliet gaan geeft spanningen en daarin kom je elkaar soms keihard tegen. Een verkeerd woord, een verkeerde interpretatie en de poppen zijn aan het dansen. Zij tobt al ruim een jaar met haar gezondheid en is daardoor aan huis gekluisterd. Dat kan en zal ik haar natuurlijk nooit verwijten, maar het beklemt me af en toe vreselijk en maakt me soms futloos. Ik heb mijn sluipende gevoel uitgesproken dat ik steeds meer het laatste lijntje naar de buitenwereld lijk te worden. Ik ben mijn onbevangenheid kwijt geraakt: ik vul daardoor dingen in die er niet zijn, of houdt onbewust rekening met de situatie. Ik ben gewoon gestresst. Uiteindelijk was het een verhelderend
en goed gesprek. We gaan hier samen uitkomen.

Het onvermijdelijke moment
Mijn afspraak met de dokter ging niet door. Hij gaat twee weken op vakantie. Ga ik een keer, is ie er niet. Ik kan er eigenlijk wel om lachen.
Vanmiddag een telefoontje van mijn zus. Het gaat steeds slechter met mijn moeder.  Het onvermijdelijke moment van haar sterven komt steeds dichter bij.  Het lijkt wel symbolisch dat het juist nu gebeurt. Als mijn moeder sterft sluit ik een belangrijk hoofdstuk af in mijn leven. Ik ben dan niet meer het jongste kind waarop ze altijd haar zorgen projecteerde. Hoe dierbaar ze me ook is, dat lucht ook op want het heeft altijd als een last gevoeld. Ze is er aan toe om te sterven. Ik wil er bij zijn, maar ik denk ook, als ze maar niet dinsdagmorgen, als ik naar de rechtbank moet sterft...
Als ik deze zin terug lees moet ik weer janken.

Beknopt en zakelijk 
Ik probeer terug te halen wat ik vanmorgen heb gedaan. Ik heb achter de computer gezeten, maar wat ik heb gedaan ik zou het niet meer weten. Mijn kop er duidelijk niet bij gehad.
Vanmiddag eerst weer met de hond wezen wandelen. Eindelijk de twee teksten geschreven voor nieuwe producten die een partner namens ons tweeën probeert om te zetten in opdrachten.
Nog even telefonisch besproken met vriend wat ik dinsdag ga vertellen bij de rechter. Beknopt en zakelijk is de conclusie. Tot dinsdag lat ik de deurwaarders voor wat ze zijn. Geen franje, wel professioneel en zichtbaar maken aan de rechtbank dat dit nog de enige optie is. Maar het is ook een paradox. Ik wil het liefst met de snelheid van een starfighter een doorstart maken, maar in het kader van schuldsanering is het juist van belang dat mijn positie juist een tijdje uitzichtloos is. Maar de les is steeds dat ik uit moet gaan van het hier en nu.

Ik ben nog steeds miljonair
Perspectieven die zijn er zeker, maar ik heb feitelijk nog niks in de pocket. Waren het juist niet verwachtingen die niet uitkwamen die me in deze positie hebben gebracht? Les van vandaag: hier en nu! hier en nu! hier en nu! Alles op zijn tijd.

In geld ben ik platzak, qua ideeën ben ik nog steeds miljonair.  Eerst deze shit doorkomen en dan de zaak weer langzaam en solvabel opbouwen.  Mijn gedachten dwalen af.
Hier en nu! hier en nu! hier en nu! Even geen verbeeldingskracht.