Hoe vertel ik het mijn familie

Gisterenavond, eigenlijk gisterennacht, een mailtje gestuurd aan mijn naaste familie. Die moeten toch ook weten hoe ik er voor sta. Lang leve internet, voor zoiets is een mail toch een handig middel. Je ordent je gedachten, en schrijft bondig op wat er aan de hand is. Ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ondertussen ligt mijn moeder zo goed als op sterven. Alleen nog drinken, pijnstillers en veel slapen. De verzorging zit er bovenop en we krijgen bericht wanneer het van belang is er permanent te zijn. Ik heb mijn familie met klem gevraagd niets te melden van mijn situatie. Voor mezelf werken in relatie tot mijn moeder is altijd een vervelend gevoel voor mij geweest. Ik ben altijd het jongste kind gebleven en in haar hang
naar zekerheid stelde ze altijd met de beste bedoelingen de verkeerde vragen aan mij. Het ging altijd uit van zorgelijke verwachtingen en het negatieve. Dat heeft volgens mij alles te maken met een mislukt zakelijk avontuur van mijn vader. Ik ben echter wel vaak met een rotgevoel naar zo'n uitspraak huiswaarts gekeerd.

Oprah

De emogravers, de keukentafelpsychologen, de zelfhulpmakelaars, ik ken er nogal wat in mijn branche, zullen natuurlijk onmiddellijk een verband leggen tussen mijn eerste stressvolle levensmaanden in de moederschoot, want toen speelde die situatie, en daar ligt natuurlijk de kiem in mijn weggestopte emoties en onderbewustzijn van wat me nu overkomt. Als herboren zakenman, ga ik natuurlijk over twee jaar wel zo vertellen bij Oprah Winfrey als mijn zelfhulpbestseller: Failliet: de opmaat voor succes' verschijnt.
Het eerste hoofdstuk gaat over mijn onbewuste innerlijke blokkade als gevolg van een traumatische ervaring van mijn ouders, onbewust overgedragen in de moederschoot en in de moederschoot en de eerste 57 jaar van mijn leven, kwam tot een climax toen mijn moeder overleed en ik tegelijkertijd failliet ging. Ik heb de symoliek daarvan kunnen duiden en daarna 'ontketend' van een last een nieuwe start gemaakt. Smullen wordt dat. Helaas, Ik ben daar toch iets te nuchter en rationeel voor. Ik heb het toch echt alleen maar aan mezelf te wijten. Opstaan, herbezinnen en opnieuw beginnen. Dus Oprah zal het zonder mij moeten doen.

Vandaag wat kleine dingetjes onderzocht en geregeld. Rustige dag, maar wel wikkend en wegend van wat komen gaat.