De knopen worden nu snel doorgehakt

Vorige blogbericht geschreven vol ongeduld en om mijn frustratie van me af te schrijven. Wat duurt dit allemaal ongelooflijk lang. Maar er komt nu vaart in. De bank en de belastingdienst stemmen in met het voorstel tot accoord. Dat waren de belangrijkste hobbels. Wat me echter wel tegenvalt is de hoogte van de belasting. We hebben het afgecheckt en het is gebaseerd op een herberekening die hoger uitvalt.

De curator werpt zich nu ook op als schuldeiser. Om en nabij de€ 6.000,- dat lijkt op  Moscowicz tarieven , zonder de kwaliteit en adequaatheid die daar bijhoort. Wettelijk klopt het natuurlijk, maar het bedrag vind ik waanzinnig hoog voor de wijze waarop die rol vervuld is. Zo komt op de lening van mijn auto nu toch een kleine restschuld na verkoop. Ik had de curator in een vroeg stadium gewezen op het feit dat
ik een zeer serieuze koper had gevonden die de auto martkconform wilde kopen. Een telefoontje en het was geregeld. Niet gebeld en het op zijn beloop gelaten en de auto verkocht onder de reële restwaarde. Gevolg: niet € 2000,- positief naar de boedelrekening, maar € 400 extra schuld.  Het uurtarief van €180, - van een curator, daar mag ik toch van verwachten dat er sneller en adequater gehandeld wordt. Laat ik me maar niet opwinden en het over me heen laten komen. Ik moet nu met J. om tafel om te kijken of we een voorstel kunnen maken voor een accoord naar de paar kleinere schuldeisers die er zijn.

Maar ik vind eerst dat hijzelf moet bepalen of hij het nog wel wil, want de kosten van een doorstart vallen hoger uit dan het er eerst naar uitzag. Voor alles moet het voor hem zakelijk rationeel en persoonlijk goed voelen vind ik. De besluitvormingsfase komt nu echter in zicht. Ik heb in ieder geval weer iets om naar uit te kijken.