de sterfdag en geboortdedag van mijn moeder: hoe symbolisch

Gisteren eindelijk de datum gekregen voor de verificatievergadering van het akkoord. Die vindt pas plaats eind mei. Ik heb gepoogd om invloed uit te oefenen op de planning, maar dat was kansloos. In feite is het een administratieve handeling die gepleegd moet worden. Zo lang die niet heeft plaatsgevonden kan ik zelf helemaal niks. Doorstarten werkt niet met opdrachtgevers die in de leveringsvoorwaarden hebben staan dat ze niet met gefailleerden samenwerken. Ik kan dus niks op dit moment.
Ik ben van de nuchtere, maar ik kan mijn ogen toch niet sluiten voor het toeval. Op de dag dat

het duurt maar en het duurt maar.....

een van de vele dossiers op de stapel

van de week mijn curator gemaild omdat ik het oorverdovend stil vond. Ik mail bewust om dingen verifieerbaar vast te leggen. Ik kreeg een mailtje terug dat de spullen nu bij de rechtbank liggen en dat de rechtbank nu de verificatievergadering nu moet gaan plannen.
Ik heb zelf ook maar even gebeld met de insolventie-afdeling van de rechtbank. Ik kreeg te horen dat het aanstaande maandag pas besproken wordt met de rechter commissaris  en dat ik nog zeker op vier tot zes weken moest

akkoord rond: licht aan het einde van de tunnel.

Het akkoord is rond. Alle schuldeisers hebben de curator gemachtigd om voor het voorstel daartoe te stemmen. Vrolijk stemmend nieuws, maar ik ga pas echt juichen als het faillissement formeel is opgeheven. En dat kan nog wel enige tijd duren. Ik heb contact gehad met mijn curator en die vertelde dat de juridische afwikkeling nog vier tot zes weken kon duren. En zo schuiven we steeds maar verder door. Dat was een domper. Ik heb her en der zelf even geïnformeerd of er een versnelling mogelijk was.  Maar het heeft puur met bureaucratie te maken. Een rechtbank die overbelast is, het aflopen van wettelijke procedures. Ik begrijp dat de belangen van schuldeisers beschermd moeten worden. De andere kant van de zaak is dat