het begint te wennen, maar dat mag niet

Ik wen langzaam aan mijn nieuwe situatie. Failliet zijn, ontwikkeld zijn eigen gebruiken en rituelen. Ik doe nu weer wat ik vroeger deed, veel bewuster mijn boodschappen doen. Als je het goed hebt wordt je sluipend gemakzuchtiger. Als ik hier uit kom, houd ik mijn nieuwe zelfbewustzijn vast. Het is een drukke en vruchtbare week geweest. Ik heb een lopende opdracht. Mijn opdrachtgever wordt steeds enthousiaster over mijn voorstel, dus dat is veelbelovend. Ik merk dat ikzelf ook veel scherper word in wat ik wel en niet wil gaan doen. Langzaam heeft zich een
nieuwe missie ontwikkeld van welke kant ik in wil slaan. Het geeft me kracht en energie en ik heb mijn tegendraadsheid weer terug die mij onderscheidend maakte. Het verschil is dat ik nu een omgeving aan het creëren ben waarin die op zijn plaats valt.

Familiediner
Vorige week had ik een familiediner naar aanleiding van de dood van mijn moeder. We moesten, nu ja, zij moesten bij de notaris zijn om de erfenis te aanvaarden. Daar speel ik zelf geen rol meer in, want mijn curator heeft dat van mij overgenomen. Ik zie de notaris dat ik voor spek en bonen aanwezig was. Ik kan er rationeel mee omgaan, maar toch is het onwerkelijk. Tijdens het diner heb ik mijn eerste gedachten gedeeld over hoe we als familie, op een leuke en pragmatische manier contact zouden kunnen houden. Bij de denkslag die ik daarvoor gemaakt had, ontdekte ik ineens flinke parallellen tussen de gedrevenheid van mijn moeder en mijzelf en vielen flardes van mijn gedachten op hun plek.

Doorstart
Naast de doorstart, waar nog steeds aan gewerkt wordt, ga ik een stichting oprichten, die mijn ideeëngoed uit gaat dragen. Ik heb mijn zoon de domeinnaam vast laten leggen, want zelf kan ik dat niet in mijn positie.
Als ik doorstart, ga ik een deel van het gedachtegoed van die stichting commercieel uitbaten. Het is ook een manier om in de running te blijven. Ik ben deze week ook nog naar drie conferenties geweest. Ik heb er fors genetwerkt en dat levert ook nieuwe leads op. Voor de ene conferentie moest ik met de trein.

Cash betalen
Ik heb geen bankpas en ik moest het dus cash kunnen betalen. Dan schiet dus toch door je hoofd of dat nog kan als gefailleerde in de tijd van de OV chipkaart. Het zijn van die kleine momenten, dat je merkt dat je jezelf aan moet passen. Ik heb tot eind januari nog wat sponsors voor dit soort zaken. Voor die tijd moet ik helderheid hebben of ik doorstart. De belastingopgaven 2009 duurde allemaal toch veel langer dan ik hoopte. Maandag kan die naar de belasting, dan een gesprek met de bank. Als dat maar gaat lukken voor eind van het jaar.
Failliet zijn, het begint te wennen, ik deel het steeds makelijker met mijn omgeving. Wat vreet is dat je je aan moet passen aan het tempo van anderen of je nu wilt of niet. Je hebt namelijk zelf niks te zeggen. Ik waak er voor dat dat nooit gaat wennen. Vanmorgen las ik dat Jolanda Sap de nieuwe fractievoorzitter van Groen Links van nabij ook een faillissement heeft meegemaakt.  De enige weg omhoog was volgens haar moeder optimisme geweest. Ik herken dat, rationeel optimisme, ik kan het iedereen aanraden.