Iedereen trekt zich terug naar binnen

'Ben je gestopt met je blog?' vroegen enkele ingewijden in mijn situatie mij. Nee, ik ben er niet mee gestopt, het faillissement is er nog steeds iedere dag, maar dat wil niet zeggen dat je iedere dag je zielenroerselen met anderen kunt of wilt delen. Hoewel ik nog steeds strijdvaardig ben, voelt dat soms tegen beter weten in. Hoe ik het ook wend of keer, ik ben afhankelijk van anderen geworden en kan niet de leiding op me nemen. Dat knaagt.
De poging om tot een akkoord te komen duurt maar en duurt maar. Eerst moet er echter inzichtelijk zijn, wat de belastingaangifte van 2009 zal zijn. Dat is zoals ik eerder blogde door een conflict met mijn vorige accountant, die rekeningen met een vork
schreef vertraagd. Hopelijk ligt dat overzicht er vandaag, dan kunnen vervolgstappen genomen worden. Ik heb afgeleerd om mijn eigen planning daar op los te laten, maar het zou me heel wat waard zijn als er het eind van het jaar duidelijkheid is.

Open kaart
Maandag in overleg met mijn enige opdrachtgever van dit moment, maar wel een met perspectief voor de toekomst. Ik heb open en eerlijk mijn situatie voor- en uitgelegd. Dat er voor hen weinig zal veranderen, maar dat ik wel vond dat ze het moesten weten. Ze reageerden positief en betrokken en er is ondanks mijn situatie geen twijfel over mijn deskundigheid. Dat project geeft in ieder geval inspiratie.

Ambitie en verbeeldingskracht tellen niet in de crisis
's Middags op gesprek geweest voor een betrekking van 2 dagen in de week een jaar lang. Positief telefoontje, waardering, ze zagen mij helemaal in de rol van een regiefunctie, maar die was nu net wegbezuinigd. Het ging een jaar lang om war projecten afronden. Ze kozen voor een uitvoerder. Ik bood meer dan ze vroegen. Ik merkte in het gesprek al dat de collega die ik zou krijgen zich min of meer bedreigd voelde.  Ik was er niet eens teleurgesteld over. In de crisis in de periode van bezuinigingen telt ambitie en verbeeldingskracht niet. Op dat moment merk je dat je als zzp-er uitermate kwetsbaar bent. Iedereen bij de overheid en het maatschappelijk middenveld trekt zich terug naar binnen, terwijl de blik juist op vernieuwing gericht zou moeten zijn. Ik zit qua ambitie gewoon in de verkeerde sector.

Van de straat 
's Avonds naar een bijeenkomst geweest voor een nieuw netwerk. het was een beetje een Poolse landdag van ambities en opvattingen. Door de enthousiaste initiatiefnemers redeneren vanuit een vooraf bedacht structuurtje dat dan niet blijkt te werken.
Ik heb de discussie naar me toe getrokken en voorgesteld om en visiedocument te schrijven als vertrekpunt voor volgende gesprekken en bijeenkomsten. Dat werd door de deelnemers met dankbaarheid aanvaard. Het levert op de korte termijn geen pegels op. Wel een nieuw netwerk en het houdt deze man van de straat.

Besluiteloos
De rest van deze week was ineffectief. Ik heb toch te weinig richtinggevoel op dit moment om een koers uit te zetten. Het lijkt besluiteloos en afwachtend, maar mijn denken staat niet stil. Volgende week veel energiegevende momenten en netwerkbijeenkomsten waar ik mezelf en mijn ideeën kan presenteren. Ik ga er nog steeds vanuit dat het goed gaat komen. Ik heb een idee voor een product waar volgens mij vraag naar is in bezuinigingsland.
Als eind januari een doorstart nog niet is gelukt, dan wordt het pas een ander verhaal.