schijtziek en toen viel het kwartje

Zaterdagavond om elf uur werd ik ineens heel beroerd. Ik dook mijn bed in en heb vrijwel alleen in mijn bed gelegen: Buikgriep in een zeer heftige vorm. Ik zat twee nachten meer op het toilet dan dat ik in mijn bed lag. Dat was nog niet alles, mijn maag was compleet overstuur. het voelde als een grote baksteen die bij iedere beweging mee bewoog. Huisarts gebeld, maagzuurremmers gekregen en het leven werd al snel een stukje draaglijker. Vanmorgen, nog een beetje slap, net voor de storm uit naar het ziekenhuis gefietst voor een gehoortest en en onderzoek naar mijn oorsuizingen. Mijn gehoor is
nog redelijk goed, al moet ik niet teveel gesprekken voeren op drukke cocktailparty's volgens de oorarts. Dat zie ik er de komende tijd toch niet van komen dus daar kan ik mee leven.  Wat minder is, is de oorsuizing die ik heb sinds de crematie van mijn moeder. Daar moet ik maar aan wennen. Een groep trilhaartjes in mijn oren is als het ware plat geregend en hebben toen samen zonder overleg met mij besloten de rest van mijn leven een eigen orkestje te vormen. Hun repertoire blijft beperkt tot één toon. Alleen als het erg stil is zal ik die toon intens ervaren. Er zijn ergere dingen toch?

Somberheid
Ik hing deze week op bed op de bank, kreunend en steunend van de buikpijn en me overgevend aan de ellende van dit vervelende virus. Met je zieke kop de hond uitlaten en toch boodschappen doen helpt ook niet echt. Gelukkig kwam zoon J. 's avonds boodschappen brengen.
Veel hangend tv gekeken en natuurlijk ook nagedacht. Ik merk wel dat als je je zwak voelt ook je voornemen om je niet door een faillissement klein te laten krijgen ineens een stuk moeilijker is. Je gaat liggen denken en piekeren en somberheid krijgt al snel de overhand. Vette ruzie met W. gehad. Zij was ook ziek, zelfde verschijnselen als ik, heel handig, en allebei daardoor veel te snel aangebrand en natuurlijk toch de stress van het faillissement.  Allebei dingen gezegd die we niet willen zeggen, maar de lucht klaarde tussen al het chagrijn van ziek zijn wel even op.  

Flits flits flits....

En woensdag gebeurde het zo maar. Ik hing voor de tv zappend langs een aantal kanalen en ik viel midden in de klassieke film 'Boystown', een van mijn icoonachtige en favoriete films van vroeger. Al kijkend en herinneringen ophalend aan deze film vielen ineens een aantal beelden samen. 'Flits, flits, flits' en daar greep ik het idee uit de lucht dat rondzweefde maar nog een te weinig concrete vorm had gekregen. Een boek, een nieuwe methodiek en een tegendraads en winstgevend model dat mij werkelijk inspireert.
Ik had me voorgenomen te stoppen met ploeteren door het moeras van het gebruikelijke, maar je laarzen trek je niet zo makkelijk los uit de zuigende modder. Maar na al dit geploeter lig ik nu voldaan op de kant uit te hijgen en zie een fantastisch uitzicht.
Ik ga een ondernemingsplan maken om dat idee voor elkaar te krijgen: Als ondernemer en desnoods als gefailleerde langs een andere weg. Ik ga er over praten met J. en een paar anderen.
Tegenslag het maakt je sterker. Bij jezelf blijven hoorde ik Louis van Gaal vanavond op de televisie zeggen tegen 1000 studenten. Altijd mooie woorden, maar het lijken soms te mooie woorden als de tegenslag zo groot is als nu door mijn faillissement. Maar hij heeft volkomen gelijk. Ik ga dat nu waarmaken voor mezelf.
In twee dagen heb ik mijzelf bijna letterlijk vacuüm gescheten. Laat ik de symboliek daarvan  gebruiken en net doen alsof dat voor mij een spirituele ervaring is.
De rotzooi uit mijn lijf, maar veel ruimte voor nieuwe passie in mijn kop.