Tot elkaar veroordeeld

Gisteren een mailtje gestuurd naar mijn curator met wat vragen. Een er van ging over een brief van de notaris over de erfenis van mijn moeder. Of ik daar een kopie van kon krijgen in verband met familieberaad. Ik zag allerlei mails van familie voorbij komen, maar over de strekking van de brieven van de notaris wist ik niks.
Ik kreeg een mail terug met een scan van de gevraagde brief en met de opmerking, dat ze niet begreep waarom ik een kopie van die brief wilde ontvangen omdat die geen belangrijke informatie bevatte, maar dat ik hem toch kreeg om een zinloze discussie met mij te voorkomen. Het beeld werd me weer eens bevestigd, ik ben lastig. Natuurlijk heb ik
daar zelf aan bijgedragen, maar ik voel er weinig voor om alles op de voorhand voor zoete koek te slikken. Ik heb haar daarom toch maar even terug gemaild. Ik heb die reactie hier integraal in opgenomen.

Geachte XXXX,
Ik reageer toch nog maar met enkele zinnen, op uw reactie, omdat de strekking van uw mail daarom vraagt. Ik vraag geen gunsten, maar het is nu eenmaal lastig communiceren met familie over zaken waar ik geen informatie over heb, omdat die bij mijn curator ligt. Dat is geen verwijt, maar een constatering. Ik ben op de hoogte van mijn positie, dat wil niet zeggen dat ik mij maar nederig schik in de rol van gefailleerde waarbij anderen het denken voor mij hebben over genomen. Daar heb ik een kritische houding in, die niet persoonlijk is. Volgens mij heb ik een normale vraag gesteld en ik dank u dan ook voor de scan.
Het is mij en u helder dat de rechtbank ons aan elkaar gekoppeld heeft en dat dat voor beiden geen onverdeeld genoegen is. We zullen er mee moeten dealen. Strijdbaarheid is in deze voor mij ook een rationele overlevingsstrategie. Ik heb te veel mensen gezien in dergelijk soort situaties die er helemaal aan onderdoor gaan. Dat ben ik niet van plan en ik besef dat mijn kritische houding voor u soms lastig is, maar nogmaals, dat is niet persoonlijk.


U drong eerder aan op zakelijkheid, dan stel ik voor om die ook te hanteren. U noemde mijn eerdere reacties tirades, wat ik persoonlijk nogal een uitvergroting vond van wat ik schreef, maar ik ga niet over uw kwalificaties en ik accepteer ze, want ze maken onderdeel uit van het proces.


Ik verzoek wel om de door u zelf gewenste zakelijkheid te betrachten.
Einde discussie en de blik vooruit wat mij betreft. 



M. vr. gr. YYYY

Ik heb geen reactie meer gehad en beschouw het als afgedaan.

Akkoord
Ten aanzien van een andere vraag over de voortgang van een voorstel aan de bank tot een akkoord heb ik vernomen  dat het nu wachten is op een uitwerking van een van mijn schuldeisers. Ik ben daar achteraan gegaan. Ik begrijp dat ik in mijn positie niet het magisch universum van anderen ben, maar ik vind het vreselijk om zo in de wachtstand te moeten staan. Het is niet anders.