Dipgevoel

Doorgaans sta ik positief in mijn situatie. Ik zou me wel helemaal mee kunnen laten slepen in het faillissement, maar daar heb ik alleen mezelf mee. Positief blijven en zo ook naar de wereld blijven kijken. En niet tegen beter weten in, maar juist een omgeving creëren en dingen doen die je gevoel van eigenwaarde overeind houden. Ik verstop me niet, ik blijf netwerken, ik heb wekelijks de nodige afspraken met mensen en ik weet gewoon dat ik hier beter en sterker uit ga komen hoe het verder ook verloopt.
Dus ja, ik bruis van de
energie en ideeën, maar het ongeduld neemt daardoor ook toe. Ik zit in een vacuüm ondanks dat er nu gesproken wordt over en akkoord met mijn schuldeisers. Maar het knaagt dat ik daarin volkomen afhankelijk ben en aan de zijlijn sta en in feite niet meer kan dan duimen draaien.


Dipgevoel
En van de week toen ik in bed lag, had ik even, zo uit het niets, een depri moment. 'Leuk al dat netwerken' dacht ik, 'maar ik moet steeds een slag om de arm blijven houden en wanneer houdt dat nu eens op.' Ik vindt weerklank voor mijn ideeën, maar als gefailleerde kan ik op dit moment helemaal niks.
De volgende ochtend was het weer over. Ik heb gelukkig voldoende mensen in mijn omgeving, bij wil ik het van mezelf af kan en mag lullen. Dat helpt.
Ik heb de krant gesproken die mij willen interviewen over mijn opmerkelijke beelden over een aantal zaken. Natuurlijk streelt dat mijn ego. Maar ik heb met een smoes om uitstel gevraagd. Als ik nu dat interview zou geven dan moet ik ook iets over mijn faillissement zeggen. En dan kan ik er wel nuchter en ondanks de situatie positief naar kijken, maar de buitenwereld zal toch al gauw denken dat er een smetje aan je kleeft. Nu dus maar even niet. 
Verder in de tijd, hoop ik dat dat interview kan gebruiken om mezelf ook te promoten. Ik vertelde met een omweg waarom het nu even niet uitkwam. De krant stemde in en benadert me op een later moment. Afwachtend het weekend in. De faillissementsbureaucratie werkt traag. Ik ben een van de kleine dossiers, daar zal ik me in moeten schikken. Maar met dit lesje in opgelegde nederigheid, ik kom er sterker uit.