Licht aan het einde van de tunnel...!?

Het was een cc-tje van een berichtje van mijn curator, gericht aan een van mijn schuldeisers. J. die aan een doorstart mee wil werken. Het incassobureau van de bank is bereid een akkoord in overweging te nemen! Goed nieuws, maar geen definitief goed nieuws. Men wil wel een motivatie voor het akkoord, en de vraag van de curator was of J. dat dan zou willen maken. Gisteren hebben we dat doorgenomen en heeft hij het gemaild.
Er nadert dus een cruciale fase. Als het accoord er komt, kan ik zelf het faillissement intrekken en door gaan met ondernemen. Hiep, hiep, olé, heya, zet hem op, hoera! als het rondkomt. Ik beteugel mijn enthousiasme, eerst zien
dan geloven.

Hoe het ook afloopt, ik beschouw deze situatie als een belangrijk signaal en les. Ja ondernemen brengt risico's met zich mee, maar dat wil niet zeggen dat je bij tegenslag ophoudt te bestaan. Ik ben strijdbaarder dan ooit en mijn gevoel van eigenwaarde is ongebroken. Ik ben ook blij dat ik mijn problemen openhartig met familie en vrienden gedeeld heb. Dat helpt je, om je niet te laten kisten in een bureaucratische wirwar. Ik kijk in ieder geval wel weer vooruit. Met gekruiste vingers ga ik er nu maar van uit dat het goedkomt.  Ik netwerk vanaf nu, met wat minder terughoudendheid omdat er licht en perspectief opdoemt aan het einde van de tunnel.  Ik wil dat mijn schoorsteen weer snel zelf volledig rookt, al zal ik er vanuit milieuoverwegingen een roetfilter tussen zetten. Zo ben ik dan ook wel weer.