Ik ben net niet ontploft

Wat zou het goed zijn als een gefailleerde, niet alleen een dossiermap, maar een gewoon mens behandeld wordt. Iemand die je niet vanuit routine te woord staat, maar die je gewoon heldere en overzichtelijke informatie met een tijdspad verstrekt. Pas vandaag wordt het akkoord gehomologeerd  en dan is er nog acht dagen voor zogenaamde mogelijke verborgen schuldeisers. Ik ontplofte bijna, weer acht dagen

Het contrast kon niet groter zijn, nog een week

Rustig reed ik naar de plaats van de rechtbank. In de geleende auto, hangend achter een vrachtwagen in de slipstream om brandstof te besparen. Goed voor het milieu zo'n faillissement.
Ik parkeerde en liep de rechtbank binnen. Het gebouw oogt als een immense bunker met een beetje lullige shabby ingang. Zijn we in de scheiding der machten nu trots op deze belangrijke zuil van de democratie?
Je zou haast denken van niet, het is zo akelig

De finale

Zo meteen naar de rechtbank. De zitting waar de rechter mijn faillissement op gaat heffen. Eerst zien dan geloven, maar mijn schuldeisers hebben ingestemd met het akkoordvoorstel, dus er kan in feite niets meer is gaan. Maar ik blijf terughoudend. Tot nu toe duurde het iedere keer veel langer dan gewenst , maar belangrijker, nodig was. Straks heeft een rechtbankmedewerker zijn voet verstuikt. Je weet maar nooit.
Net een mailtje van mijn schoonzus gehad waarin de de verjaardag van mijn moeder herdacht. Daar ben ik zelf ook mee opgestaan. Haar sterfdag en haar verjaardag zal ik nooit vergeten omdat ze beide zo verbonden zijn geraakt met mijn

bevrijdingsdag valt voor mij in juni dit jaar.

Geduld is een schone zaak. Ik merk dat ik niets met dat spreekwoord heb op dit moment. Ik vind het zo zondetijd dat ik moet wachten op de traagheid van ons juridisch systeem. Zoals ik al eerder schreef, het had allemaal in drie maanden rond kunnen zijn. Ik ben geen gefailleerde die het allemaal is lijdzaam is overkomen. Ik heb een bewuste keuze om zelf mijn faillissement aan te vragen. Niet van harte, maar wel volkomen rationeel en gedwongen door de omstandigheden en met een plan voor de toekomst om het op te lossen. Het akkoord dat er nu ligt had ik ook al voor mijn faillissement min of meer voorgesteld. Maar het banksysteem vertrouwt

de sterfdag en geboortdedag van mijn moeder: hoe symbolisch

Gisteren eindelijk de datum gekregen voor de verificatievergadering van het akkoord. Die vindt pas plaats eind mei. Ik heb gepoogd om invloed uit te oefenen op de planning, maar dat was kansloos. In feite is het een administratieve handeling die gepleegd moet worden. Zo lang die niet heeft plaatsgevonden kan ik zelf helemaal niks. Doorstarten werkt niet met opdrachtgevers die in de leveringsvoorwaarden hebben staan dat ze niet met gefailleerden samenwerken. Ik kan dus niks op dit moment.
Ik ben van de nuchtere, maar ik kan mijn ogen toch niet sluiten voor het toeval. Op de dag dat

het duurt maar en het duurt maar.....

een van de vele dossiers op de stapel

van de week mijn curator gemaild omdat ik het oorverdovend stil vond. Ik mail bewust om dingen verifieerbaar vast te leggen. Ik kreeg een mailtje terug dat de spullen nu bij de rechtbank liggen en dat de rechtbank nu de verificatievergadering nu moet gaan plannen.
Ik heb zelf ook maar even gebeld met de insolventie-afdeling van de rechtbank. Ik kreeg te horen dat het aanstaande maandag pas besproken wordt met de rechter commissaris  en dat ik nog zeker op vier tot zes weken moest

akkoord rond: licht aan het einde van de tunnel.

Het akkoord is rond. Alle schuldeisers hebben de curator gemachtigd om voor het voorstel daartoe te stemmen. Vrolijk stemmend nieuws, maar ik ga pas echt juichen als het faillissement formeel is opgeheven. En dat kan nog wel enige tijd duren. Ik heb contact gehad met mijn curator en die vertelde dat de juridische afwikkeling nog vier tot zes weken kon duren. En zo schuiven we steeds maar verder door. Dat was een domper. Ik heb her en der zelf even geïnformeerd of er een versnelling mogelijk was.  Maar het heeft puur met bureaucratie te maken. Een rechtbank die overbelast is, het aflopen van wettelijke procedures. Ik begrijp dat de belangen van schuldeisers beschermd moeten worden. De andere kant van de zaak is dat