Langzaam tekent zich een ander leefpatroon af. Sinds het faillissement behoren we tot de echte minima. Ieder dubbeltje zullen we om moeten draaien om rond te komen. Alles wat er nu nog aan inkomsten binnenkomt wordt nu afgeroomd ten behoeve van de schuldeisers. Daar kan ik me wel in vinden hoewel het natuurlijk lastig is.
Maar waar hebben we het over? In dit land hoeft niemand van honger om te komen. Bij de dagelijkse boodschappen kijk ik nu veel prijsbewuster dan gebruikelijk. We willen wel gezond blijven eten, en dat zal een hele toer zijn. Veel goedkope producten zijn niet altijd volgens de meest humane productietechnieken geproduceerd. Dat kunnen wij dan wel vinden maar daar heeft onze curator of diegenen die de regels opstellen natuurlijk geen boodschap aan.
We benaderen het positief, het doet een beroep op inventiviteit en creativiteit. Ik rook heel af en toe een sigaartje, daar kan ik wel
zonder. mijn partner rookt wel en wil minderen, maar dat gaat niet van de ene op de andere dag. Ze heeft nu losse tabak gekocht met lege hulzen en kan daarmee zelf sigaretten maken. Dat is vele malen goedkoper dan kant en klare sigaretten.
Je kunt prima besparen op de dagelijkse boodschappen door eigen merk producten van de supermarkt te nemen of seizoensgroenten. Dat pakje peterselie werd een plantje, twee keer zo goedkoop en als we dat goed verzorgen hebben we daar langer profijt van.
Vandaag wel mijn weekend ritueel gehandhaafd twee zaterdagkranten die ik met alle bijlagen nodig heb als geestelijke vitamine en om mijn denkkracht op peil te houden.
Beroepsmatig cynisme
Ik heb met mijn werk zelf heel wat mensen aan de onderant of in de rafelranden van de samenleving op een nieuw spoor met perspectief gezet doordat ik het beroepsmatige cynisme dat hen omgaf als eerste doorbrak.
Nu ga ik in ieder geval tijdelijk zelf van die rafelrand uitmaken. Ik zie het maar als een project dat op mijn weg komt en waar ikzelf de hoofdrol in speel. Ik, wij komen hier sterker uit.
Nieuwe Inspiratie
Ik merk dat ik een nieuwe alertheid ontwikkel. Ik beschouw mijn omgeving met andere ogen en dat geeft weer nieuwe inspiratie.
Vandaag ook bezig geweest met een nieuwe en slimme marketingactie voor te bereiden die me geen eurocent kost. Of het nu mag van de curator of rechter commissaris interesseert me niet zo veel. Ja, ik had tegenslag, ik kon de situatie even en niet op tijd naar mijn hand zetten. Ik ben er open en eerlijk over geweest. Ik heb vroegrijdig contact met de bank gezocht, maar die stelde zich ongeïnteresseerd op. Ik heb niemand belazerd, ik had wel alerter moeten zijn, maar dat is ook een scherp en confronterend leermoment.
Moet ik dan door de regels van het systeem het hoofd in de schoot leggen? Niet dus. Denk niet in beperkingen maar in opties. Dat zouden schuldeisers en wetshandhavers ook moeten doen.
Met de crisis en alle op hande zijnde bezuinigingen zullen mijn aangescherpte vaardigheden nog goed van pas komen.Nuchter stel ik vast: Ik heb geen cent te makken en toch voel ik me miljonair.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten