Mijn administrateur attendeerde mij erop dat mijn type opdrachtgevers geen zaken mag doen met bedrijven die in faillissement verkeren. Dat heeft natuurlijk vooral betrekking op bedrijven die bijvoorbeeld een nieuwe riolering aanleggen en dan halverwege hun diensten staken. Omdat ik geen materiële
diensten lever zouden in mijn situatie de risico's veel kleiner zijn, maar ook hier geldt: de regel heeft betrekking op iedereen.
Ik moet dus op de een of andere manier tot een accoord zien te komen. Een dwangaccoord lijkt voor alle schuldeisers de de beste optie om te realiseren. Daar zitten echter ook haken en ogen aan omdat de bank een preferente positie heeft ten aanzien van mijn schulden ten opzichte van andere schuldeisers.
Annemarie van Gaal
Ik heb vanmiddag de verschillende scenario's in een mindmap op een rijtje gezet met de voor en nadelen. Een van mijn belangrijke schuldeisers, na de bank, wil meewerken aan een doorstart.
Hij heeft mijn curator daarover gesproken. Die staat open voor dat voorstel en heeft hem in combinatie met mij gemachtigd om te onderhandelen met de bank.
Ik krijg nu toch een beter gevoel bij mijn curator.
Ze biedt enige ruimte ter overdenking en voor eigen initiatief om tot een vergelijk te komen.
Ik heb echter nog steeds geen hooggespannen verwachtingen over het eindresultaat. Banken zijn star hoor ik van iedereen. Een lichtpuntje is dat mijn administratiekantoor een goede relatie heeft met de directeur van de lokale ABNAMRO. Hij gaat nu het gesprek arrangeren. Dat moet wel goed voorbereid worden. Vandaag mooie quote van Annemarie van Gaal gehoord bij het programma 'dubbeltje op zijn kant.
'Verliezers hebben een excuus, winnaars hebben een plan.'
Ik ga nu natuurlijk met taal spelen. ik heb wel een verklaring voor mijn tegenslag die geleid heeft tot mijn faillissement, maar ik gebruik dat niet als excuus omdat ik mezelf er verantwoordelijk voor voel en terug kan redeneren waar en wanneer ik anders had kunnen handelen. Ik heb teveel gekoerst op een vrijwel zeker project. ik had er alle reden toe om te verwachten dat dat door zou gaan. Maar toen dat volkomen onverwacht niet doorging stond ik met lege handen. De les is dus. Altijd aan acquisitie blijven doen. beter keuze uit drie projecten waarvan je er twee weg moet zetten, dan koersen op één die je met lege handen doet staan als het onverhoeds toch niet doorgaat.
Dat is een heel wijze les voor de toekomst.Maar ik heb ook wel degelijk een plan. Ik ben benieuwd of ik er aan toe kom om dat ten uitvoer te brengen. ik ga planmatig voor winst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten