Godverdomme, vanmiddag gebeld door een collega met wie ik op niet al te lange termijn een project zou gaan doen. Via een lousy en laf voicemailberichtje kreeg deze de melding dat we wel teleurgesteld zouden zijn, maar dat het project toch niet doorging. Hoe kan dat nu? Zo ken ik die organisatie niet. We zijn nota bene zelf specifiek benaderd door deze opdrachtgever, op basis van goede ervaringen in het verleden met een soortgelijk project? De mensen hadden het in zeer positieve zin nog over wat we daar gepresteerd hadden. Of wij een voorstel wilden doen. We hebben daar flink tijd in gestoken en een goed en doorwrocht voorstel gedaan. Daar kan het niet aan liggen.
De eerste reactie was per e-mail dat we een goede offerte hadden gemaakt die uitstekend beantwoordde aan de vraag van de klant, maar dat ze er vanwege tijdsdruk pas twee weken later op terug konden komen. Oké, dat gebeurt wel vaker. Uiteindelijk heeft mijn collega
er zelf achteraan gebeld en kreeg een laf voicemailberichtje. 'Wat is dit nu toch GVD!'
We proberen in ieder geval nog wel een gesprek te krijgen over de afwijzing, maar ik heb het project inmiddels maar wel afgeschreven. Inboeken kan pas na een handtekening onder de offerte.
Tegenslag
Dit komt heel slecht uit, want met alle slagen om mijn arm had ik toch de tamelijk realistische verwachting dat dit door zou kunnen gaan. Daarmee zou ik een basis voor volgend jaar kunnen leggen en deze verder uitbouwen bij een eventuele doorstart. Dat staat nu allemaal verder op losse schroeven. Drie projecten op rij die niet doorgaan. Dat heb ik nog nooit meegemaakt.
Van de andere kant, ik heb nog wel wat andere prospects, dus ik wil er ook niet te veel bij stil blijven staan.
Tegenslag? ja natuurlijk maar nu moet ik mentale hardheid tonen voor mezelf. Ik hoef niet te twijfelen aan wat ik kan, ik moet wel andere wegen bewandelen om de situatie naar mijn hand te zetten. Met A. vanmiddag een gesprek gehad over mijn talent. 'Schrijven, schrijven, schrijven' zei ze. 'Als jij een plan maakt voeg je er iets aan toe dat slechts heel weinig mensen kunnen.'
J. zei gisteren bij de bank dat ik een talent heb voor conceptueel denken.
Het is goed om te horen, want dat heb ik nodig om de immer aanwezige twijfel an mezelf te kanaliseren. De sporen uit een jeugd zonder zelfvertrouwen ijlen lang na. 'Maar, nu is het afgelopen zakkenwasser: Het destructiebedrijf of de glorie!'
Omhoog
Ik moet denken aan de schrijver Gabriel García Márquez. Ik pretendeer nergens om ook maar in zijn schaduw te kunnen staan, maar de anekdote die hij ooit vertelde over zijn meesterwerk 'honderd jaar eenzaamheid' is me altijd bijgebleven. In een drang van binnenuit schreef hij dat boek. Hij zat na het schrijven van het laatste hoofdstuk totaal aan de grond, en had nog net genoeg geld om het manuscript op de post te gooien. Een romantisch verhaal met pathos, ik geef het toe, maar ook een inspirerend beeld. Op een bepaald moment mag je je door niets meer af laten leiden. Het kan eenvoudig niet anders, er is maar één weg en die leidt naar omhoog.
IJzer
Daarom, ik zal mijn vingers blauw tikken. Ik zal bergen verzetten en nieuwe dalen tegenkomen in een eindeloos spel van woorden. Ik zal de samenleving blijmoedig blijven geselen met opinies en andere invalshoeken, het cynisme voorbij. Ik zal curatoren, schriftgeleerden, regelneukers, wetshandhavers, incassovereffenaars, callcenterslaven, offertesaboteurs of leedmakelaars voor de voeten blijven lopen. Ik zoek de grenzen van het gebruikelijke op en ik zal ze altijd proberen te overschrijden. Het speelveld in mijn hoofd blijft oneindig en grenzeloos groot, en daar ben ik en blijf ik de baas over mijn eigen vergezichten. Noem me voor mijn part Don Quichote omdat ik me niet door mijn financiële realiteit wil laten breken. Het raakt me niet. Ja, ik heb tegenslag. Nou en?
Dit gevecht ga ik winnen. op naar nieuwe ijzers in het vuur.
Ik heb namelijk het geheim ontdekt van hoe je ijzer met handen kunt breken.
Laat ik het meteen vermarkten. Je kunt aandelen nemen in de onthulling van dat geheim.
doet u mij maar een aandeeltje ijzer-met-handen-breken; het kan namelijk wél!
BeantwoordenVerwijderen