Vandaag een mailtje gestuurd aan J. die mee wil werken aan een doorstart. Ik heb hem toch maar even mijn mogelijke orderportefeuille op termijn gestuurd. Nu die ene belangrijke opdracht er uitvalt, moet hij natuurlijk wel een reële inschatting kunnen maken of een doorstart voor hem verantwoord is. Ik zelf ben er van overtuigd dat dat zeker mogelijk is. Als hij die mening niet deelt, wordt het toch de wet schuldsanering vrees ik. Waar W en ik tegen opzien is dat je dan minimaal drie jaar lang onder curatele staat. Ik heb mijn situatie nooit lichtzinnig opgevat, ik heb geprobeerd pro-actief te handelen, maar zo werkt het niet. We lijken marionetten aan een touwtje te worden, en zoals je weet, een marionet beweegt zich niet uit zichzelf of het moet in een verbeeldend verhaal zijn. Magisch realisme is echter aan schuldenproblematiek niet besteed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten