ik val langzaam uit elkaar

Vandaag een rustige dag, een gesprek gehad over een mogelijke opdracht in de toekomst. Vanmorgen achter de computer gaan zitten en een gedicht gemaakt naar aanleiding van een woordcombinatie die in mijn hoofd bleef hangen. Doorgemaild aan een paar vrienden. Ik kreeg leuke reacties. Het helpt om even afstand te nemen.
volgende week een afspraak met een kennis die een reclamebureau heeft. Ik heb hem gemaild dat ik meer met schrijven wil doen. 'Of ik even een uurtje met
hem kon sparren.' Hij mailde terug dat hij dat leuk vond om met me te doen. We maken begin volgende week een afspraak.
Vanmorgen even fruit gekocht tegen het einde van de markt. Dat is betere kwaliteit tegen een lagere prijs dan in de supermarkt. Zo op het eind van de markt willen de kooplieden bovendien hun waren kwijt.

Pinnen
Ik ben niet bezig geweest met het faillissement. Hoewel? Ik moest boodschappen doen voor het eten. Op mijn giro was geld gestort van het energiebedrijf, een gevolg van bewuster en zuiniger stoken. Ik wilde pinnen en toen bleek mijn pas geblokkeerd. Weer met de neus op de feiten. Ik ga er niet meer over, ook al was ik netjes binnen de bestedingslimiet gebleven die is afgesproken. Zo werkt het niet, alle persoonlijke initiatief moet worden gesmoord. 
Ik begrijp nu waarom mensen gaan lopen sjoemelen en rommelen, het heeft namelijk iets vernederends om zo met mensen om te gaan. Als er enkel maar wantrouwen is dat je omgeeft, dan probeer je andere wegen te zoeken. Met de laatste dubbeltjes en kwartjes in mijn zak kon ik nog net betalen.

Calvinisme
Wij behoren nu tot de sociale minima, want ik heb ondernemersrisico genomen en ik ben volgens de normen mislukt. Binnenkort ga ik maar een pasje bij de voedselbank aanvragen. Ik voel me daar niet te groot voor, hoewel ik het een van de grootste maatschappelijke misstanden van deze tijd vind. Het past helemaal in ons calvinistische beeld van schuld en boete. Deze ervaringen komen me later gewoon van pas. Mensen worden klein gemaakt en gehouden. Dit is een samenleving waar eigen initiatief afgestraft wordt. Voor jezelf beginnen? 'Zoek toch een baan jongen.' Maar die angst is niet aan mij besteed. Ik heb mezelf weinig te verwijten. Het leven kent maar twee zekerheden:je geboorte en je dood. ook met de kennis van nu, zou ik het zo weer overdoen.  

Ik val uit elkaar
Vanavond onder het eten beet ik op iets hards en scherps. Een vulling die uit mijn tand is gevallen. Ook dat nog, vorige week ook al een, maar toen had ik besloten om het uit te zingen omdat ik volgende week maandag naar de tandarts moet. Maar vandaag dus weer. Maandag toch maar even  bellen. Ik val langzaam uit elkaar, hoe symbolisch. Even chagrijnig geweest. Jammer dat mijn vader niet meer leeft. Die had vast een goede twee componentenlijm geweten. Misschien iets voor de voedselbank om in het pakket te doen.

Weekend
Lezen, schrijven en misschien wel weer een nieuw gedicht. in ieder geval op zoek naar een nieuw vergezicht.