wintertijd: de mat is iedere dag een stuk leger

Gisterenavond door mijn zus gebeld. Ze had een brief van de notaris gekregen over de nalatenschap van mijn moeder. Ze wilde met mij het een en ander bespreken. Mijn naaste familie heeft hem ook gehad. Mijn exemplaar ligt bij de curator. Ja, mijn deurmat is een stuk leger sinds mijn faillissement. Al mijn post wordt gefilterd en afgevangen door mijn curator. Ik spreek af met mijn zus dat ze gemeenschappelijke post zal scannen, zodat ik dit filter wat sneller kan nemen. Zo bedenk je voor alles een arrangement. Er zijn lopende abonnementen, die ik zelf moet betalen als ik ze aan wil houden, zoals mobiele telefoon en internet, want anders ben ik zakelijk onbereikbaar. Mijn zoon betaalt die nu via
zijn bankrekening. Ik geef hem dan meteen contact geld dat hij dan weer op zijn rekening stort. Als ik naar het postkantoor ga kost me iedere overschrijving namelijk € 7.- extra administratiekosten. Ik ben namelijk zelf niet meer bevoegd betalingen te doen via mijn bankrekening. Ja, als enige handeling mag ik inkomsten doorstorten op de boedelrekening. Met de constructie via mijn zoon besparen we € 28,-

Overleven
Met creativiteit kun je soms praktische oplossingen vinden zoals ik nu met mijn zoon geregeld heb. Dat is eigen aan de mens. Een junk is iedere dag creatief in het vinden van wegen om aan geld te komen om te kunnen scoren. Een gefailleerde zoals ik, bedenkt creatieve oplossingen om lopende zaken te voldoen die van belang zijn om te overleven als ondernemer. Het is eigen aan de mens om binnen de beperkingen van de situatie naar oplossingen te zoeken: dat heet overleven. Maar het net sluit zich langzaam. Eind van deze maand moet ik zien hoe ik dit nog allemaal voor elkaar krijg. Dan is mijn klein beetje cash geld echt op en rest alleen de wao-uitkering van W. Ik mag hopen dat er dan duidelijkheid is over een akkoord en opdrachten in de pijplijn. Zo niet dan wordt het echt wintertijd. Dan moet ik me kleden op een lange winter.